İnsanım
BeğenAntolojimYorumlarPaylaşTweetle
insanım
benim de vardır vatanım
diyar diyar gezsem de alemi
yüreğimde taşırım memleketimi,
rüyalarım Türkçe,
unutulmaz çocukluğum,
unutmam doğduğum toprakları
değişmem bir karışını dünyanın varyetine
severim fakir fukaramı,
içerim demli komşu çayını...

kuru lokma da olsa
geçmez yalnız boğazımdan,
paylaşırım sokak hayvanlarıyla,
kıyamam patileri üşümesin soğukta,
bantlamasın ağızlarını
kırılmasın ayakları ve bacakları
susuz kalmasın sokaktaki kapları,
kimse kızmasın onlar sokak hayvanları
bizden başka yoktur koruyucuları...

hele misafire açıktır kapımız
paylaşırız varsa kuru ekmeğimiz...
sığınmacı davetli değildir yurduma
eşit paylaşamam haklarımı
vergi verir asker ederim evlatlarımı,
vatan yolunda
şehit olurken ciğerim dağlanır...
hakkım ve hukukum bana ve vatandaşıma ,
sığınmacı adı üstünde geçici statü vardır ona,
burada doğdum,burası vatanım,budur sığınmacıdan farkım
öleceksem buradadır mezarım...

sığınmacı
her bayramda evine dönebiliyorsa,
delikanlılarımız vatan uğruna ölüyorsa,
var mı böyle bir düzen bu dünya da ?
askerlerim dağ doruklarında donarken,
sığınmacı delikanlılar
tatil yapar Akdeniz kıylarında...
elbette düşmanlık olmaz sığınmacıya
onları buraya alanlar mecburdur bakmaya
uluslararası hak hukuk vardır onlara,
devlet onları da korumaya almalı
geçici statüye uymalı...

vatandaşına hak olan muameleyi
ona da eşit vermez,
sığınmacıyla vatandaşını aynı çuvala koymaz,
vatandaşlık haklarını yağdan kıl çeker gibi
sığınmacıya da paylaşmaz
adı üstünde o bir sığınmacı,
kendi ülkesi için savaşmayan adam,
neden haklarıma eşit ortak olsun damdan düşer gibi?
vatan sevgisi ana baba gibidir
neden ben askerlik yapıyor,
vatanım uğrunda ölüyorum?

bu ülkeyi idare edenler
çoktan ulusal birliğimizi suya verdiler
kendi rahatları ve hayalleri için
topraklarımızı parsel parsel sattılar,
yerli mallarımızı talanla dağıttılar
vatandaşını susturarak
başarıya ulaşacaklarını sandılar,
okullar yerine hapishane yaptılar
düşünen,bilgili aydınlarımızı zincire vurdular...

böylece
sığınmacı düşmanlığını körüklediler...
devlet yönetimi ahlakı bozuldu
devlet daireleri taraf ve yandaş doldu
cumhuriyet
rejimi baş düşmanları sayıldı,
çağdaş okullar dağıtıldı
eğitim öğretim çağdışı oldu
vatansever öğretmenler boşta kaldı

vakıf öğretmenleri
çocukların cinsiyetine bakmadan
bademleme şampiyonu oldular
bayan bakan
’’bir defadan bir şey olmaz,dedi’’
kıyamet ondan sonra koptu...
tarikatlar içindeki zehri kustular,
toplumu böldükçe bölündü,
devletin tepesindekiler
vatandaşını ötekileştirdi,
düşmanlık ülkeyi ikiye böldü

erkek karısını doğradı,
baba çocuğunun kafasını sobayla yardı
yaşlılar evlatsız torunsuz ortada kaldı
insanlar han hamam apartman derdine düştü
memleket sınırsız betonlaşmayla taşa döndü
gerici yobaz maşası kadınlar çoğaldı
kendini medeni kabul eden yandaş gazeteci kadın
oruspuluğa nikah istedi...

vay ülkem sen kimlere kaldın böyle ?
çaresiz girdin cehalettin el ve emrine
aydınların gömüldü karanlığa
konuşanlar atıldılar zindanlara
oylarını
bir torba kömür,pirinç ve makarnaya almışsın,
olmayan dünya da cennet kendine ararsın
Allah sana akıl fikir versin,
cennet ve cehennemin bu dünya da,
başka yerde huzur ve barış arama gelecek nesillere
Dön bak aynada kendine,biz insan değilmiyiz sence ?

Hayriye Aygül