hüzün dolu bu şehrin sokakları
pembe köşkün penceresinden
bakmakla anlayamazsın
sefalet dalgaları vurur sahillerine
boşa değil martıların çığlıkları
açlığın, yokluğun seslenişleridir
bir parça simit için saatlerce kanat çırpmaları
boşuna değil Kadıköy meydanında
horon tepmesi Karadeniz kızlarının
bir kaç dakikalığına da olsa
kopmaktır hayattan
rıhtımdan gelen bağlamanın ezgisine
eşlik eden Anadolu insanının
özlemidir memleketine
hangi yürek fink atar bağdat caddesinde günlerce
akrep dolu cebe hangi el uzanır bu şehirde
adaları seyretmek bile cep yakar
iki sevgilinin el ele tutuşup yürümesi bostancı sahilinde
saf yürekli bir çocuğa kuşku ile yaklaşırken
her ışıkta mendil satan çocukların
bir lokma ekmek parası yalvaran bakışları
gün doğmadan sokaklara düşen çöpçünün
umut kapısı bu şehrin sokakları
hüzün dolu beton yığınlarının arkası
görmediğimiz, bilmediğimiz, duymadığımız
boş sözlerle resmi çizilmez bu şehrin sokakları
bir yiğidin bir bağımlıya yenik düşmesidir
hüzün dolu bu şehrin sokakları.

24.01.2015 / İst
K.Ali YILDIRIM