Yüzümün gülmesi, ele karşıdır
Gözyaşlarım pınar, sil diye bilsem
Sensizlikse ben de büyük yârâdır
Kapanmaz yârâmı, sâr diyebilsem

Bilmiyorsun bilsen, bu cân esirin
Açtığın bu yârâ, derindir derin
Hiç kimse alamaz, dolmaz ki yerin
Sen de benim gibi, sev diyebilsem

Perişan hâldeyim, dârdâyım, dârda
Ya bir telefon aç, ya haber sâl da
Ay’da olmasa da, sadece yıl da
Hâlim, hâtırımı sor diyebilsem

Yıllar geçti hâlâ, bitmez hâsretim
Senle yuvâ kurmaktı tek niyetim
Sensizlik mi imtihânım, diyetim
Ayrılığa bir son, ver diyebilsem

Nasıl geçer insan, bilmem özünden
Ben kâvlim deyim sen, câydın sözünden
Her ne çekti isem, senin yüzünden
Ne hâllere koydun, gör diyebilsem

İzin mi verirdim, çekip gitmene
Râzı olamam hiç, bende bitmene
Hâsretin çok âğır, geldi bedene
Bu özlem’e bir son, ver diyebilsem

Aşka ve sevdâyâ nedir bu ki’nin
Değerini bilmedim mi ben senin
Kesmedim umudu, yeminim yemin
Sen beni sevdin mi? bir bilebilsem

Sade bir umudum, kalsada bende
Ruhsuz yâşâmâyı, gördüm sâyende
Var oldukça bu cân, durdukça tende
Bu cânım senin yâr, yâr diyebilsem

Senden başkasına olmaz meyilim
Yokluğunda âsi, sensiz deliyim
İstesem de ben Mevlânâ değilim
Gel; ne olursan ol gel diyebilsem