3
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
794
Okunma
Ben çok kanadım
sen firarda` iken
Ben çok sustum
sen kaçak` iken
En çok da yürek sızın sardı beni
mülteci özlemlerden aşırdığım
mavilikleri saklarken seni.
Bir patikada boğulan
nefesleri yazdım sana
sehpadaki
mahkumun son bakışıyla
baktım sana
güzden kalma son yaprağın
heyecanı sinmisti saçlarına...
Senden sonra
kalmadı kuracak bir cümlem
şimdi bak yüreğinin en derinine
özlemden őte ne kaldı ki geriye;
Güne okunan tûrkû gibi
sar yaralarımı
bilmesinler dağ olan acılarımızı.
Kaç zamandır böyle efkarım
Ben hep acının ardına düştüm
zulum aldı gitti ömrümü..!
Ben oğulları kızları öfkeme
Sabrımı toprağa gömdüm
Sen bakma;
bende ki bu ecel duruşuna
Arsız ayaz gecelerin koynunda uyuduğuma
sûrgün yûreklerin isyanındaydı
bütün sessiz çığlıklarım anlıyormusun...!
5.0
100% (4)
Cevap Yaz