Ayrılık gömleğini, inan ben giyemedim
"Hoşça kal" dediğini, ben niye duyamadım
Son defa bakmadın ki, sana dur diyemedim
*** Bilmiyorum o anda, isyan mı ediyordun
*** Dişlerini sıkarak, bak sende gidiyordun.............Aşık Lüzumsuz

Merhaba değerli ve de usta kalem
Her zamanki tat ve deminde vede güzelliğinde eser
Bizde okuyor ve kutluyoruz yürekten
Gönlün abat olsun, huzurla dolsun, tüm şiirlerin benzersiz olsun
Şiirle kal, dostça kal, hoşça kal

Şiirin her kıtası;
'Dişlerimi sıkarak bak senden gidiyorum'
diye bitmekte.

İnsan gider.
Zaten aslında bir yolculuktadır insanın hayatı hep.
Doğumdan ölüme kadar tıpkı bir yaprak gibi savrulur durur bu yolculukları esnasında.
İnsan yolculuğa çıkarken gitmek, bulunduğu ortamı terk etmek, yaşadıklarını unutmak ister.
Lakin her gittiği yere gönlünü, yüreğini birlikte taşır.
Öyle olunca gerçekte insan gidemez hiç bir yere.
Sadece acısını, tasasını, hüznünü başka coğrafyalara taşır, orada bunları yaşar.
Belki de tek farklılık bu olsa gerek gitmek ile kalmak arasında.
Acı, tasa, hüzün ise hep yerinde durur.
Kalbin tam orta yerinde.
İşte tam bu anda ne demeli, ne etmeli, nasıl teselli bulmalı insan?
Keşke bunun kesin bir cevabı olsa ya da olan çözüm yolu derdi çeken tarafından bir an önce keşfedilebilse.

Akıl ve kalp uyuşmaz çoğu kere.
Böyle olunca genelde kalp öne geçer ve acı, keder gibi duygular çekmek olur insan yaşamının sonrası.
Akıl kalbe üstün gelseydi, o zaman da sevdalar, sevda gibi olmazdı, aksine yapay olurdu sanırım.

Su gibi akan dizeleri kaleme alan
Değerli Üstadımı;
En kalbî duygularımla selamlıyorum.
Her daim esenlikte kalın.
Saygılarımla.

Okumaktan mutluluk duyduğum kaleminizden duygu dolu yüreğinizden süzülüp gelen hüzün veren sitemli duygularla harika yazılmış yürek sesinizi gönülden kutluyorum tebrikler efendim.
Gönlünüze ve kaleminize sağlık diliyorum.
En içten selam ve saygılarımla.
Esenlikler dileğiyle.