//
.
.
.

kal
olmak,
kala kalmak
yeminle sizin olsun
gidenler bitti nazarımda
bitmeyenlerde daha yeni gitti
yüzyıllardır çeyrek kalayım. ağlamayın
gülün de demedim siz tam oldunuz da n’oldu
şapkadan alaycı bir temmuz, atkı bir de olasılık çıktı
sanırım annem yine, yeniden beni andı yüreğim çınladı da
sevgilim ansaydı uçuklardı dudaklarım bilirim o hiç bilmese de


ya
ileri
yada geri
vites gibidir ömür
boşa almak ve boşalmak
vakti geldi ve çatmak üzere
aynalarda olabildiğine cıbıldak bugün
biri demokrasi mi dedi iyisi mi giyineyim ben
neden bilmem kapanasım geliyor bugün dünden
solumdan kalkmadım belli değil mi sağım sağa çekiyor
pembesi uçuk mu kaçık panjurum. kapalıyım bugün kendime bile


olası
bütün
uzaklıklar
yakınken sen
niye uzaksan o kadar
güllerin ve noktasız virgüllerin
henüz başlayamamış hikayelerin
ecelidir nokta olmak iyisi mi kapa parantezi
ayrıca altını kısmayı da sakın unutma küreselliğin
astımım var malum alaycı temmuzum, olasılığım bir de atkım
demem o ki az birazcık ta olsa hatırım kaldıysa geri alabilir miyim


artık
uyanın
geç oldu
uyanmışken
beni de uyandırın
bugün çiçek açmayacağım
hiç sulamayın beni diye dedim
umurunda olmak istemiyorum kimsenin
çok sevilmekten de sıkıldım ne zaman seveceğim
diyorum ki babam olsaydı şimdi olsaydı şimdi keşke babam
imkan’sız biliyorum da hani içinde imkan var ya ondan dedim di…

.
.
.
ilhanaşıcıocakikibinyirmiiki