Bir buruk gülümseme ile
uyanırım uykularımdan
şehirler vardır isimsiz ve sessiz
loş karalıklar ardından
tam da o saatin yarısındayım
hani sol yanım boş olmayacaktı
senden geriye kalan sıcak izler
insanın içini yaralayan
hala çeker dururuz
beyhudedir haykırışlar
ıssız ayrılıklar vardır düşlerimde
bir kış sabahı gibi soğuk ve sessiz
artık isyan ediyorum yalnızlığıma
ne yapabiliriz
neden hala buradayız
bir sebebi olmalı
sorgulamıyorum kimseyi
yalnızlığa esir düşen gözler
avutur dururum kendimi
ne kaldı ki geride
hepsini sildin acımasızca defterinden
ne sevgi var ne bir hatıra mısralarımda
kaybolonsa anılarımız
yılların sessizce yankılandığı mesafeler
sanki bir hoş seda gibi
kar tanesi gibi vurur yüreğime
acıyı ve ağrıyı dindiremedik asla içimizde
gel de durdur bu hasreti
bazen kulağıma sesin gelir
yine yüreğime dokunur inceden inceye
sensiz sabahlarımda...

Behçet Bük Eskişehir