ÖLÜM DE, YAŞAM DA NASİHAT

Var olanın özünde, yokluktan dem vurulur
Şah olur meydanlarda, söz de yola kurulur

İnsan özü su toprak, saçılır yaprak yaprak
Ecel varır özüne, döner olur hep toprak

Sonsuz olan hayata, tohum olur orada
Bekler uzun bir zaman, imtihanla sırada

Gözlenmiş bütün ömrü, itiraz etse de boş
Kitabını alınınca, gösterilen yere koş

Hüzünler içindeyken, Dünya denen âlemde
Koş sağdan verilmişse, kitap yazan kalemde

Ne nasipten gam çeker, ne de sıkıntı üzer
İlahi bir süzgeçten, kulunu rahmet süzer

Derya az gelir bilin, sema da âlemlerde
Son bulur fakirde, yerimde elemlerde

Rahmeti çok geniştir, yeter ki, istikamet o olsun
Kefende iman gibi, zerrece tek o dolsun

Dünya soldursa da bil, sonun açmaktır Hakk’a
Beklemez ceset burda, gitmek ister o dak’ka

Ademi söz yeter mi, gerçeği anlatmaya
Nasihat gerekiyor, kulağı çınlatmaya