Yüklemişim sırtıma koca koca dağları,
Hiç haberim olmamış beni ben öldürmüşüm...
Gün görmeden tükenmiş geçmiş gençlik çağları,
Ecel beni bulmamış beni ben öldürmüşüm...

Kaderimdir diyerek kederden çöküşlerim,
Olan bitene razı boynumu büküşlerim,
Keşkeleri çoğaltıp derin iç çekişlerim,
Kimsecikler bilmemiş beni ben öldürmüşüm...

Canımın yandığına hiç aldırış etmeden,
Yakanları affedip zerrece kin gütmeden,
Olduğum yerde durup milim öte gitmeden,
Bugünü dün çalmamış beni ben öldürmüşüm...

Gönlüne kurduğumu düşündüğüm o tahtım,
Yerle bir olmuş meğer görsen nasıl bedbahtım,
Hani benim karanlık geceden koyu bahtım,
Şu yüzüme gülmemiş beni ben öldürmüşüm...

Sadece sen anlarsın zannedip övünerek,
Kâr etmiyor pişmanlık çırpınıp dövünerek,
Düşürdüğün dehlizde diz çöküp sürünerek,
Canımı yâr almamış beni ben öldürmüşüm...

Kafa yormak anlamsız doğru ya da eğriye,
Aynı sözü sarfedip bağlamıştın seriye,
Yaşananlardan sonra dönüp baktım geriye,
Bizden bir şey kalmamış beni ben öldürmüşüm...

Derman bekleme elden kul derdini bölmüyor,
Kendinden bir başkası gözyaşını silmiyor,
İsteyince ölümü inan o da gelmiyor,
Çilem daha dolmamış beni ben öldürmüşüm..

Seyyal Tanır / 06.01.2022