Yaz ortasında, buz gibi donup kaldım
Yaşamadım, böyle bir duygu ömrümde
Yokluğun, kuru ayaz estirdi sandım,
Seni deli gibi seven, bu gönlümde

Her bir yanımda var, kalabalık eş dost
Ama öyle, öksüz gibi yalnızım ki
Sanki delindi, kırk yerinden benim post
Gidişin öyle, garip acı verdi ki

Ruhumu nasıl, teselli edeceğim
Kendimi kapattım, şu demir kafese
Bilsen nasıl muhtacım, sarı çiçeğim
Senden gelecek, şifalı bir nefese.

Aşkım sana öyle, hasret kalmışım ki
Yeşil gözlerime, kan çöktü durmadan
Sana öyle içten içe, yanmışım ki,
Dudaklarım çatladı, resmen ortadan

Ben aslında, seni çoktan kaybetmiştim.
Fakat dürüstçe, itiraf edemedim,
İşlerin ters gittiğini, fark etmiştim
Kendi onuruma, hiç yediremedim.

Zaman zaman, kor gibi yandı közlerim
Minnet edip te, önünde eğilmedim,
Sen giderken, hep düğümlendi sözlerim,
Gitme kal, şirin bebişkom diyemedim

Önceleri, kötü şaka gibi geldi
Çok takmadım kafama, terk edişini
Sonra, sanki ciğerimi kurşun deldi
Kabullenemedim gülüm, gidişini

Dünü yok sayıp, nasıl kabulleneyim
Birden bire, nasıl unutayım seni
Ben normal hayatıma, nasıl döneyim
Duyguların, cebren esir almış beni

Deniz kokusu gibi kokan, o kokun
Hala buram buram, kokar üzerimde
Gitmiyor bu hayalimden, güzel dokun
Hala en güzelsin, benim gözlerimde

Dönüp te, nereye baksam sevdiğim
Senin izlerin var, evde ki her yerde
Kalkıp gelsen olmaz mı, gönül verdiğim
Beni daha fazla, düşürmeden derde