0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
739
Okunma
"ORDA BİR EV VAR UZAKTA"
Bir dağın yamacında, mahzun bir köy evinde.
Yalnızlığın en koyusu, takıldı gözlerime.
Yıkık dökük duvarları, kırık bir kalp tavında.
Usulca üfledi benim, küllenmiş közlerime.
Terkedilmiş olmak ona, epeyce koymuş gibi.
Artık yıkıılmak istiyor, kedere doymuş gibi.
Ona söylediklerimi, adeta duymuş gibi.
İçinde dolaşırken, toz döktü izlerime.
Hatıralar kol gezerken, içinde ve dışında.
Derinden fısıltılarla, sayıklarken düşünde.
Rüzgar kiremitlerini, uçurmanın peşinde.
Hemhâl oluverdim bir an, gam düştü sözlerime.
Onu orada öylece, boynu bükük bıraktım.
Uzaklaşıp bir tepeden, son bir kez daha baktım.
Çiselemeye başlayan, yağmurla ben de aktım.
"Haydi"dedim ovuşturup, çözülen dizlerime.
(Onuncuköylü)
5.0
100% (3)
