Duygulanıyorum

Ne haddime olduğunu bilerek

Öylece dalıyor, dağılıyor, sessizce hıçkırıyorum



Ölümü anıyorum

Halime bakarak ne ağırlaşıyorum

Kalbimde ki boşluğun kadriyle fetreti yaşıyorum



Evet yaşadım

Hakkıyla kanmadan öyle aktım

Nefs nizamıyla zorunlu kalmadan hiç uğraşmadım



Nerelerde

İzler bıraktım, hoyratça daldım

İhsandan ne anlardım, ihlâsa abanmaktan kaçtım



Zevklerin

Devranına öyle adanmıştım

Varlığı hiç tükenmeyecek sandım şimdi yalnızdım



Etrafıma baktım

Hazin bir şekilde hazanı yaşadım

Cazibeler, her zaman benimle kalacak sanmıştım



Efradıma daldım

Yalnızca onlara masraf sunandım

Emanetten ben ne anlardım hali menfaate bıraktım



Şimdilerde

Sokak aralarında kaldırımda

Sürüklenen yapraktan farkımın olmadığını anladım



Geç kalmıştım

Makam için ülfeti bırakmıştım

Nihayetin nefeslerinde bahtımın fakirliğine yandım



Suçlu bendim

Kendinden habersiz nefestim

Nefsin gelgitlerinde ömrümü nafile yere tüketmiştim



Ayalimden habersiz

Refikam ise hasret içinde dehliz

Kederler şimdilerde çok renksiz, kefenler ise isteksiz



Musalla fakir

Yalnızlıkta soluklanan zakir

Misafirlerine hissiz bir kabir, omuzlar nihayette zahir



Ne kalacak

Umutlar filizlenmeden

Hasenat ekilmeden, hizmet öncelenmeden yozlaşacak





Mustafa CİLASUN