...
Oysa bizde mutlu olmalıyız aslında
Hep ağlamakmı var ki şartımızda
Davul da dengi dengine vurmaz Ama
Yinede mutlu olsak diyorum
....
Acılar içindeyiz milletçe hep içimiz yanar
Her yanımız Ateş gözlerimiz Ağlar
Sevdikmi , Onuda beceremiyoruz canlar
Mutlu olmayı bilemiyoruz nedense biz
...
Ya ,çok seviyoruz hemen bıkıyoruz
Ya Nefret edip de huzur bozuyoruz
Bilmem de biz nasıl Toplum olduk, uyuyoruz
Mutluluğu bile hep çok gördük biz
...
Sabaha uyanıp açınca gözlerimizi
Allaha yakarıp açınca Ellerimizi
Dua edelim Analım sevdiklerimizi
Mutluluk olsun sevdirelim bize bizi
...
Nasıl toplumuz diye düşünelim biz
Düşmanın gelmeyelim de oyununa, hiç birimiz
Dönüp bakalım geçmişimize de hepimiz
Mutlu olmayı beceremedik biz
.
Arayalım kendimizde hatamızı, kusurumuzu
Sorgulayalım bir an olsun kendimizi, şuurumuzu
Sinirlenmek basittir aslın da, bilemeyiz sonumuzu
Sabırdır her şeyinde ilacı anlayamadık biz
..
Mutlu olmayı beceremiyoruz küstah olduk
Ya çok sevip,yada, sevgidende, soğutulduk
Ortasını bulamadık hayatın korkutulduk
Kul’lara, kulluk eden kul olduk biz!!
...
Üçgünlük dünya aslında yaşamımız
Gireceğiz bir çukurda kalacağız
Orada Hesapla kitapla,haşır, neşir olacağız
Mutlu olmayı beceremedik biz,
...
Bu sabahki şiirimde mutluluk dedim
Kalbimden karalayıp öyle çizdim
Mutluluklar diledim, yinede son sözüm
Mutlu olabilmeyi bile beceremedik biz

...
Muharrem Değirmenci
...
/28/Aralık/2021/Salı/Saat/17/58/ #Dikili