Bir aşk oduna düştüm yaktı beni köz oldum
Ben derdimden razıyım derman istemem gayrı
Deli, divaneymişim el dilinde söz oldum
Ben derdimden razıyım derman istemem gayrı

Mecnun gibi gezip de çöllere düşüyorum
Temmuz’un ortasında kış gibi üşüyorum
Bu dermansız derdimi içimde taşıyorum
Ben derdimden razıyım derman istemem gayrı

Bazen derdin dermandır farkında olamazsın
Dermanını ararsın, tabip de bulamazsın
Gurbet kaderin olur, sılada duramazsın
Ben derdimden razıyım derman istemem gayrı

Yazılmışsa Hüda’dan ne yapabilir kader
Ten alıştı dost oldu, mutluluk verir keder
Tahammül etmez kimi varıp şikayet eder
Ben derdimden razıyım derman istemem gayrı

Yandım aşkın narıyla, su dökünce har oldu
Ben uzağa kaçtıkça, gelip sineme doldu
Bütünleşti ruhumla, cismimle vuku buldu
Ben derdimden razıyım derman istemem gayrı