erguvanları sevdim
saklamadan söyledim üstelik
yaşadığım şehri sevdim
utanmadan söyledim üstelik
...
üstelik!

inciri sevdim,
kara dutları,
papatyaları çok sevdim...

salıncakta sallanmayı
ay ışığında uyumayı
radyoları,
at arabalarını,

çocukları sevdim...
neyi sevsem, kimi sevsem
söyledim üstelik...

bazılarını tanıdıkça sevmekten vazgeçtim
lakin...
bir tek senden g-e-ç-e-m-e-d-i-m...
geçmedim de üstelik...

hatta,
senin için söylenenlere kulak tıkayıp,
başkalarından değil seni kendimden tanıyıp
doğum sancıları çeken kadının
onca acıya rağmen
doğurduğuna kıyamaması gibi sevdim de seni
bütün susmalarından dinledim,
alfabeni bile çözdüm üstelik...

şimdi anladığım ne var biliyor musun?
bize vuslat yok, özlemden başka!
bu kısacık ömürden yanımıza kar kalan
korkularıyla ve kendisiyle yüzleşemeyen adam,
şükret ki!

"aşkı yaşamadan ölmedik..."

sardunyam