Ağlamak var içinde, bırak ta yağsın yağmur.
Her günün ayrı hüzün, beden topraktan çamur.
Birisi yoğuruyor, az kaldı pişer hamur.
Gözlerinin nemini , bilmem ki kuruttun mu?
Elleri ezberlerken, kendini unuttun mu?

Umudu kundaklayıp, duada ninniledin.
Göklerin heybetini, gecelerde dinledin.
Dağdan inen şelale, olup olup inledin.
Gözlerinin nemini , bilmem ki kuruttun mu ?
Elleri ezberlerken , kendini unuttun mu ?

Yere batsın dedin mi,? hey gidi kara bahtım .
Her nefesin yanarak, dedin mi ? dinmez ahtım .
Yıkılmaz mı diyordun, virane olan tahtım .
Gözlerinin nemini, bilmem ki kuruttun mu ?
Elleri ezberlerken, kendini unuttun mu ?

Batmayan bir güneşin, gecede ayın vardı.
Hayallere gerilmiş, okun ve yayın vardı .
O çocuk yüreğinde, şahlanan tayın vardı .
Gözlerinin nemini, bilmem ki kuruttun mu ?
Elleri ezberlerken, kendini unuttun mu ?

MERYEMCE 25 , 12, 2021 İstanbul


Değerli sadık dagdeviren hocama gönül dolusu teşekkürler

Ninni gibi gelen o, şeyda bülbül sesinde
Gönülleri okşayan, cananın nefesinde
Aşkın ile göz göze, bir çınar gölgesinde
Sevdiğin o yiğidi, dizin de uyuttun mu ?
Eli hatırlayıp da, kendini unuttun mu ?

Yarınları düşünüp, tebessümle gülüp de
Neş’e lendin mi biraz, sevildiğin bilip de
Yâr uykuya dalınca, hülyalara dalıp da
Cemaline bakarken, sen bir dilek tuttun mu ?
Elleri ezberlerken, kendini unuttun mu ?................Aşık Lüzumsuz