Elim kolum bağlı, budanmış gibi
Yitirdim her şeyi, hiçliğe düştüm
Sıladan kovulmuş, yersizler gibi
Yüklendim dertleri, yollara düştüm

Çeşmimden durmadan, aktı yaşlarım
Unuttu gülmeyi, çatık kaşlarım
Yâdellere saldım, dönmez kuşlarım
Dönüşü olmayan, dağlara düştüm

Her nereye baksam, acıya aktım
Kalmadı takadım, kış oldu yazım
Vefasız dostlarım, ağrıtır başım
Dedi kodu oldum, dillere düştüm

Meçhul hayallerle, bitirdim ömrüm
Acılar yükledi, gördüm hep zulüm
Oh çekeyim dedim, oldum kördüğüm
Sabahı beklerken, korlara düştüm

Yalanmış dünyanın, bitmez çilesi
Garibanın dolmaz, asla filesi
Çekmez terazi, bendeki dertleri
Sulara hasret, çöllere düştüm

Kul Ahmed-i hep, yollara baktım
Söndü hayallerim, hüsran yaşadım
Geriye doyulmaz, hasret bıraktım
Halden anlamayan, dostlara düştüm.

Ahmet Ali Canbaz 25/10/2021