Boş verdim dünyayı, boş verdim canı.
Ben hayattan bıktım, ben benden bıktım.
Çileye, dertlere çıkarken, ömrümün sonu.
Ben hayattan bıktım, ben benden bıktım.

Kime can dedimse, canımı yaktı.
Beni onulmaz türlü, dertlere attı.
Diller hançer oldu, bağrıma battı.
Ben hayattan bıktım, ben benden bıktım.

Derdimi anlatmaz, şu yazan kalem.
Yüzler sahte olmuş, sözlerse yalan.
Azrail can alır senden, gelince sıran.
Ben hayattan bıktım, ben benden bıktım.

Doğruyu söylemek , suç olmuş şimdi.
Her tarafa bak çirkefle, hileyle doldu.
Garip aş bulamazken, ocaklar söndü.
Ben hayattan bıktım, ben benden bıktım.

Sokağa çıkmaya, utanır oldum.
Taşı aş eden, yoksular gördüm.
Riyakârı şu ömrümden sildim.
Ben hayattan bıktım, ben benden bıktım.




Muhsin SÜNBÜLCÜ.