HANDAN İBARET

İnsan nedir diye sordum kendime
Değil bir kemikle tenden ibaret
Namahrem almadım gönül bendime
O gönül ki bir tek senden ibaret

Ömür bir kaş ile gözün arası
Sanmayın uzundur onun süresi
Dünya dedikleri hayat küresi
İki kapılı bir handan ibaret

Boz bulanık akan deredir zaman
Her insan hayatı farklı bir roman
Hakk’ın kapısıdır en emin liman
İnşirah imanla dinden ibaret

Ok hedefe varmaz gerilmeden yay
Can verip yeniden diriltendir Hayy
Sanma ki tesadüf ne Güneş ne Ay
Hakkın emrettiği künden ibaret

Gönül odasını yârsız bırakma
Kalbini ihanet narıyla yakma
Batılın imini boynuna takma
Gör ki o tongurdak çandan ibaret

Akıldır serlere değer yükleyen
Mehmet’tir serhatte nöbet bekleyen
Tilki gibi kurnaz nabız yoklayan
Hadsizin oyunu nandan ibaret

Kullar için elbet sevinç ve elem
İnsanlık öldükçe artıyor çilem
Günahlar omzumda ben nasıl gülem
Ölüm bir nefeslik andan ibaret

Döşeseler sana kırmızı halı
Yaşadığın hane olsa da yalı
Nurgül’üm gün gelir açarlar salı
Gideceğin son yer sinden ibaret

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ