Allah, insanı topraktan yarattı,
Akıl fikirle özenip donattı,
Bütün âleme insanı anlattı,
Şeytan, kendini beğenmiş inattı.

Yaratılandan farkı akıldı,
Cennetiyle mükâfat kıldı,
Çabuk yoruldu çok sıkıldı,
İlk kez gözü harama takıldı.

Şeytan ilk kez insanı kandırdı,
Allah insanı cezalandırdı,
Âdem’le Havva’yı arındırdı,
Dünyada ebedi barındırdı.

Dünyayı eyledi insana ihsan,
Çoğalıp yayıldı Dünyada insan,
Ayrıldı herkes şöhret, unvan ve san,
Diline dolandırdı farklı lisan.

Dünya, sınav ve okuldu,
İnsan da sadık bir kuldu,
Şeytan ne zaman sokuldu,
İnsan o zaman bozuldu.

Dünyaya zamanla alıştı,
Yaşamak için çok çalıştı,
Ölmeyecek gibi yarıştı,
Dünya bir ömürlük telaştı.

Araya yüksek sınırlar koydu,
Bazen aç kaldı, bazen de doydu,
Ne yetişkindi ne de toydu,
Kendi kuyusunu kendi oydu.

Beşerdi yeri gelince şaştı,
Bazen kendi sınırını aştı,
Olur olmaz şey için savaştı,
Karışır oldu, kuruydu yaştı.

Bilimi teknolojiyi yaydı,
Irkından başkasını yok saydı,
Bazen tökezleyip ayağı kaydı,
Yanlışlık yapıp da zorla caydı.

Anlatmaya çalıştım her insanı,
Affola ettiysek sürç-i lisanı,
Akıldır insanın büyük ihsanı,
Kaybetme akıl ile imtihanı.