2
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
355
Okunma
Ne güzel anlaşırdık
Çamurdan yaptığımız insanlarla çocukken!
Söğüt dalından atlarla,
Bez bebeklerle…
Biz baba olurduk kızlarsa anne.
Kimimiz huzuru
Kimimiz huzursuzluğu.
Evimizde ne yaşamışsak
Onu taşıyorduk yuvamıza!
Ancak hep sevgi vardı özünde.
Üstü örtülü
İki sandalye arası minik odamızda.
Hiç kimse ağlatmazdı bizi,
Hiçbiri yakmazdı canımızı
Babamızın azarlaması kadar
Dedim ya!
Hep huzuru bulurduk
Sandalyeden duvarlı odalarda.
Kimden, neden saklanıyorsak?
O çocuksu aklımızla
07.12.2021/Samsun
İbrahim COŞAR
5.0
100% (5)
Cevap Yaz