Ýlk harfi öðreten ufuklar açan
Öðrenilsin diye sýkar öðretmen.
Çocuðun zihnine kývýlcým saçan
Beklemez ki bundan çýkar öðretmen.

Anneden ayrýlan ilk onu tanýr
Þefkatiyle anne-babasý sanýr
Eðitim iþine ömür adanýr
Þevkle cehaleti yýkar öðretmen.

Sevgi verir saygý görür sayýlýr
Bundandýr ki itibarý yayýlýr
Okul için baþka iþten cayýlýr
Mýknatýs gibidir çeker öðretmen.

Dinlesinler diye çeker ilgiyi
Kullanýr tahtada kalem silgiyi
Derslerde anlatýr türlü bilgiyi
Öðrenci zihnine eker öðretmen.

Bilir mesleðinin kutsiyetini
Vakurdur düþürmez haysiyetini
Çalýþkan deðiþmez ünsiyetini
Nerde haksýzlýk var söker öðretmen.

Yirmi dört kasýmda hatýrlanýr hep
Bir gün hatýrlamak yeter mi? Acep
Mekân seçmez okul medrese mektep
Orda meþaleyi yakar öðretmen.

Edep âbidesi örnek oldular
Toplumda muteber bir yer buldular
Haramý helali bilen kuldular
Duruþu yansýtýr vakar öðretmen.

Yazýlýyor ama eksik olacak
Hatalý yerleri hemen bulacak
Göz göze gelince acep n’olacak
Bazen kulaklarý büker öðretmen.

Hayatta olanlar saðlýklý olsun
Ölenlerin kabri nur ile dolsun
Ona el kaldýran benizler solsun
Behlül! Gönüllere akar öðretmen.

20.11.2021

Bu þiir, Hece Hece AKSED’ce programýnda
açýlan ayak üzerine yazýlmýþtýr.