Bir sabah uyandığında
Yağmalanmış bir şehrin
Sessizliğine bürünecek anıların....
Karakışın koynunda kuruyacak taze baharın
Sana yazılmış şiirlerim
Gözyaşında birer birer alevsiz yanacak
Gözlerin karanlığa perde perde düşerken
Üşüyen yüreğin
Sana tavan deliğinden gülümseyen yıldızları
Anlatan bu garip adamı arayacak...


Bir sabah perdeleri güneşe araladığında
Kanatları parçalanmış
Bir serçe yavrusu düsecek avuçlarına
Tarifsiz bir korku eklenecek gözyaşına
Soğuk ellerin alevde ısınmazken
Islak gözlerin hep
Üşüyen yüreğini gülüşleriyle ısıtan
Bu garip adamın sıcak ellerini arayacak...

Bir sabah pencereni rüzgarlar açtığında
Taze hazanlar düşecek ellerine
Dalgalar yalnızlığını bırakacak sahillerine
Gözlerin güneşte ısınır zannederken
Sen yalnızlığın gölgesinde üşüyeceksin
Ağustos sıcağının ateşle dansında
Yıldızların soluklandığı dağınık saçların
Çiçek kokulu nefesimi arayacak...


Bir sabah uyandığında
Tenini soğuk terler içinde
Sol yanını tarifsiz acı içinde bulursan
Korkudan irkilip gözlerinde varlığımı ararsan
Senin bir damla gözyaşına gözünü kırpmadan
Canını verecek kadar seven bu adamı
Yüreğinde bir daha bulamayacaksın.

İsmail Sarıgene