Ben bütün acılarımı gömüp kalbime
Şiirlerime sığınıyorum.
Şiir sokaklarımda arıyorum senin kapını
Çırpınan kalbimi ellerimle tutuyorum
Orada çünkü sen varsın...
Ellerim sana uzanıyor birtanem.
Sonbahar renkli bahçelere açılıyorum ;
O, beni anlıyor, çünkü içim Sonbahar ...

Sana kalbimden mavi mektuplar yazıyorum
Seninle belki maviye döner diye dünyam.
Mavi yağmurlar vuruyor pencereme
Her damlası aşkı yazıyor notalara
’’ Mavi dünyam benim, ömre bedelsin’’
Diyor kalbim.
Masallarda akşam oluyor, yine pembem/ si...

Bilsen ; unutmak için çoğu akşam
Deli bir z/amana aklımı ödünç veriyorum ;
O an işte ; ben bir ruh, bir çocuk
Bir akıl/sızım.
Örneğin, pamuk şeker alıyorum pembesinden
Cips alıyorum yeşilinden
Mor bir balon ellerimde
Uçuyorum kuşlarla birlikte ;
Alis’in sırlı bahçesine ...
Kim karışır ki hayallerime
Bırakında böyle mutlu olayım ben de
Özgürce, korkusuzca, bir nebze

Sonra yeniden sana dönüyorum ; elde var sen.
Aşkımı anlatıyorum gözlerin gözlerimde.
Şimdi sen o uzak kent’te
Şarkılar söylüyorsun gece yıldızlara
İçinden gelip geçerken ismim ...
Ha bu ara ; ne zaman açar papatyaların...
Papatyalar ellerinde demet demet...
İçinde sen gülücükleri ile birlikte.


Aygün Deniz 15.11.2021