1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
534
Okunma
Tanrı’da olmanın adıydı yalnızlık.
Gitmesini bilene.
Hasretin, özlemin, beklemenin, sonu.
Ve
’Aşk’ın ruha dokunduğu an.
Delicesine yakan...
Özünden gözüne düştüğünde;
Bir değirmendi öğüten durmadan.
Sevdası hüzün, umutlar biçare.
Kana bulandı tüm hayaller !
Yalnızlık...
Tanrı’da olmanın adıydı.
Durmuşsa zaman o anda.
Ne sırlar var bilsen?
İstemez ruhun başkasını.
Yüreğinle en acı dolu ızdırabı da çeksen !
Tanrı’da olmanın adıydı yalnızlık...
Ayrılığın bittiği.
Vuslat tı adı bu son durağın.
’Aşk’ın aradan çekildiği.
Tanrı’da olmanın adıydı yalnızlık...
En büyük zafer !
Sırdaşıydı göz yaşlarıyla dolu;
’O’ mahsun garip geceler...
...
Nigâr Güler
5.0
100% (4)
Cevap Yaz