DÜNYA!

Ne onunla olduk ne onsuz olduk
Biraz semirince iz’ansız olduk
Maddeye dalınca vicdansız olduk
Daldan dala koydu bizi bu dünya!

Gönül arzuluyor amma cenneti
Sormuyoruz ne kazanır cenneti
Durumumuz tam da dünya cenneti
Hâlden hâle koydu bizi bu dünya!

Uyanıklık edip öne geçeriz
Fâni dünya deriz yine geçeriz
Mevlâ kerim deyip işten kaçarız
Dilden dile koydu bizi bu dünya!

Ecdat yürüyerek göğe ererken
Fermanıyla dehre nizam verirken
Elimizde onca bürhan dururken
Faldan fala koydu bizi bu dünya!

Bu ayaklar bizim, kimin izinde
Ayak izi cümle âlem yüzünde
Işıkları sönük kalbin gözünde
Yoldan yola koydu bizi bu dünya!

Bazen gurbet deriz nâra düşeriz
Sahralarda olup dara düşeriz
Kader kısmet diye zora düşeriz
Çölden çöle koydu bizi bu dünya!

Ne kardeşlik kaldı ne dostluk bizde
Menfaatle dolu sarhoşluk bizde
Tarih karşısında boşluk bu yüzde
Maldan mala koydu bizi bu dünya!

Binlerce yıl at koşturdu soyumuz
Mertlik idi serde bizim huyumuz
Bunlarsız olunca kalan neyimiz!
Külde küle koydu bizi bu dünya!

Bir gayretle şöyle silkinmek nerde
Toprağı işleyip kalkınmak nerde
Lâfı bırakıp da dik durmak nerde
Kalden kale koydu bizi bu dünya!

Bıktım, bu âlemden kaçayım diye
Derdimden tasamdan geçeyim diye
Murâdî göklere uçayım diye
Yelden yele koydu bizi bu dünya!

Murat Kahraman Murâdî
19.05.2021/İstanbul