🇹🇷🇹🇷🇹🇷İNSAN UNUTULDUĞU GÜN ÖLÜR
SENİ HİÇ UNUTMADIK ATAM🇹🇷🇹🇷🇹🇷

ON KASIM

Her yerde hazan var yaprak düşüyor
Acı bir hüzünle geldi on Kasım
Sanki titriyorum, kalbim üşüyor
Atatürk’ü bizden aldı on Kasım..

Bu millet cepheden cepheye koştu
Şühedâ fışkıran toprakla coştu
Milli mücadele aklıma düştü
Tipiydi, borandı, yeldi on Kasım..

Kongre düzenledi, orduyu kurdu
Kurtuluş için hep çırpınıp durdu
Arıttı düşmandan vatanı yurdu
Hürriyete giden yoldu on Kasım..

Yurdun dört yanını alevler sardı
Ardında koskoca bir millet vardı
Bu topraklar artık düşmana dardı
Düşmanı püskürten sel’di on Kasım...

19 Mayıs’da Samsun’a çıktı
Sanki gökyüzünde şimşekler çaktı
Kurtuluşa o gün meşâle yaktı
Yek vücutta sağ’ dı, sol’ du on Kasım..

Kadınlar kağnıyla mermi taşırken
Sırtında bebeler donup üşürken
Bu nasıl imandır küffar şaşarken
Utkuya uzanan yol du on Kasım..

Baş Komutan ölüm emrini verdi
Çanakkale asla geçilmez dedi
Koca Seyit topa mermiyi sürdü
Sanki görünmeyen el’di On Kasım..

Yaşarken dünyaya saldı hep korku
Dehâsıyla andı dünya bu Türk’ü
Unutmadı millet hiç Atatürk’ü
Sanki yedi veren gül’dü On Kasım.

Bir güz sabahında hava kararmış
Ağaçlar hep yasta , dallar sararmış
Gözler umutsuzca onu ararmış
Acı acı siren çaldı On Kasım..

Ata’m devrimlere kapıyı açtı
Demokrasi ile seçildi seçti
Ecel şerbetini genç yaşta içti
Milletin gözünde göl’dü On Kasım..

Zemheri yaklaşmış hava ayazmış
Kasımpatılar sarıymış beyazmış
Kader Atatürk’e ayrılık yazmış
Zemheride yakan çöl’dü On Kasım

Dokuzu beş geçe saatler durdu
Ağladı Ataya kuzusu kurdu
Atam son nefesin o sabah verdi
Milletin bağrını deldi On Kasım..

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K.MARAŞ