İnsanlar bir acayip olmuş anne!
İnsanlara kıymet veriyorsun olmuyor, vermiyorsun olmuyor.
Sevgi ve muhabbetle kucaklıyorsun olmuyor, kucaklamıyorsun olmuyor.
Neşe ve üzüntülerini işin kolayına kaçmadan paylaşıyorsun olmuyor,
Paylaşmıyorsun olmuyor.
Başına taç gönlüne sultan ediyorsun olmuyor, etmiyorsun olmuyor.
Sadece ve sadece Allah rızası için seviyorsun olmuyor, sevmiyorsun olmuyor.
Allah rızası için buğuz ediyorsun olmuyor buğuz etmiyorsun olmuyor,
Gönül tarlalarına barış ve kardeşlik fidanlarını dikiyorsun olmuyor dikmiyorsun olmuyor
Can sularını aşk ve şevkle veriyorsun olmuyor, vermiyorsun olmuyor.
Saygı ve hürmet gösteriyorsun olmuyor, göstermiyorsun olmuyor.
En deruni sevgi ve muhabbet besliyorsun olmuyor, beslemiyorsun olmuyor.

İnsanlar bir acayip olmuş anne!
Dostlarına karşı toprak gibi mütevazi ve güler yüzlü oluyorsun, olmuyor.
Celali ve haşin bakıyorsun olmuyor.
Asırlık çınar ağacı misali gölgende barındırıyorsun olmuyor,
Barındırmıyorsun olmuyor.
Uzak duruyorsun olmuyor, yakın duruyorsun olmuyor.
Birçok konuda mahir olmama rağmen ne yapacağımı bilemiyor şaşırıp kalıyorum.
Karanlık çıkmaz sokakların yollarına benzemiş hayatımın her yolu
Mutlu olabildiğim halde mutlu olamıyorum.
İnsan bu kadar sıradanlaşabilir mi?
İnsan bu kadar nankör olabilir mi?
İnsan bu kadar zalim ve gaddar olabilir mi?

İnsanlar bir acayip olmuş anne!
Gelmeyene gidiyorsun olmuyor, gitmiyorsun olmuyor.
Hediyeleşiyorsun olmuyor, hediyeleşmiyorsun olmuyor.
Ayıp ve kusurlarını setrediyorsun olmuyor, ifşa ediyorsun olmuyor.
Öfkelendiğinde alttan alıyorsun olmuyor, almıyorsun olmuyor.
Ya göründüğün gibi ya da olduğun gibi oluyorsun olmuyor.
Olmuyorsun olmuyor.
Sıkıntı ve tasalarını sinene çekiyorsun olmuyor, çekmiyorsun olmuyor.
Kadir kıymet veriyorsun olmuyor, vermiyorsun olmuyor.
Baba merhametiyle yaklaşıyorsun olmuyor,
Buzdağı gibi oluyorsun olmuyor.
İnsanları mutlu etmek için her türlü çaba ve gayreti gösteriyorsun olmuyor,
Göstermiyorsun olmuyor.
Olmuyor, olmuyor, olmuyor...
03-08/ Kasım/ 2021