3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1010
Okunma
çöl ortasında bir damla sudur
yalnızlık
ne varsındır ne de yok
duyduğun yankılanan sesin
gördüğün seraptır
yalnızlığın adı hiç rengi siyah
mekanı
kor olmuş yüreğindir
kelimeler düğümlenir
çıkacakken ağzından
dönersin kendi gerçeğine
yine kendin yine
kendindir dinleyenin
yanındayım diyen diller
tutan eller olmaz
ne çayın ne dertlerin biter
çay demlikte dertler içinde kalır
hüzünler kuşatır tüm benliğini
umutların darmadağın
yaşarken olduğu gibi gidişinde
kendinle baş başadır ebediyete
dökülmez bir damla gözyaşı ardından
toprağa dökülen damla sen
gömülen acı gerçeğindir
Cevap Yaz