5
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
1075
Okunma
Ne mektubun ne bir resmin ne cismin
Olmadan da yaşamaya çalıştım.
Kederimin tek sebebiydi ismin
Efkârımın çokluğuna alıştım.
Can uğruna adanmaya meyilmiş
Gururum her inadına eğilmiş
Doya doya sevmek nasip değilmiş
Böyle gönül tokluğuna alıştım.
Her hatıra sinemde bir ok oldu
Umutlarım birer birer yok oldu
Beyazlarım günden güne çok oldu
Saçlarımın aklığına alıştım.
Görülmezken bir gün bile güldüğüm,
Çok gün oldu hicrânımdan öldüğüm.
Belki de yok hiç aklına geldiğim,
Sen kazandın yokluğuna alıştım.
Hasan Hüseyin Yılmaz
5.0
100% (6)
Cevap Yaz