Ne umutlar besledik çaresizliğe.
Kimsesiz çaresiz çocuklara bakarak.
Tebessüm saçardık yüzümüzde.
Gizli yanmalarda yumruğumuzu.
Dezimie basarak gülümserdik.
Ne umutlar vardır içimizde.
Gün ışığı gibi..
Aydınlık vaat ediyorduk içimizde.
Kimselere kıymadan.
Kimselere yük olmadan.
Kimselere dert olmadan.
Gülümserdik kimsesiz çocuklara.
Gizli yanmalarda yumruğumuzu.
Dizimize basarak....
Kimsesiz çaresiz çocuklara gülümserdik.
Bir feryat duyuyorum.
Yüreğimin derinliğinde.
Hücrelerime işledi göz Göre Göre.
Ruhuma yansıdıı bu nasıl azap Anne.
Kör kurşunlata bombalara Hedef oldum.
Nerde benliğim kişiliğim Anne.
Öldürülen çocuklarda parçalandı yüreğim.
Söylesene Anne bu nasıl bir azap.
Öldürülen her çocukta insanlık ölüyor.
Her gün anneler öllüyor bende ölüyorum.
Gizli yanmalarda yumruğumuzu dizimize basarak.
Kimsesiz çaresiz çocuklara gülümserdik.

Günümün güzel sözü.
Însanı güzel kılan.
Bir güler yüz.
Birde güzel sözdür.