Devran yâr olur da,
Düşerse yolunuz Perşembe yöresine.
Takılmadan geçemezsiniz güzelliklerine.
Gark olursunuz huzur seyyalesine.
Dönüp Mersin köyünün kıvrımlı yollarını,
Varınca Medrese önü civarına.
Dalın güzelliğin didarına.
Bir selam çakın Karadeniz’in sularına,
Oturun gönül rahatlığıyla,
Güzellikler sunan sofranıza.
Sonra,
Yakarsınız Karadeniz’e abayı.
Denizden gelen püfür püfür serinliğe karşı,
Uzun Saçlı’nın kömürde demlenmiş,
Latif demli çayı.
Yaparsınız,
Hep keyifle hatırlayacağınız mükellef kahvaltıyı...
Bitirince,
Bitmesini istemediğiniz molayı.
Dönersiniz, çayın buruk tadı damağınızda,
Yeşilin içinde kaybolan Bolaman virajlarını.
Unutmadan bir de,
Medrese önünde,
Otururken denize karşı.
Mutlaka tedris etmelisiniz çay yudumlamayı.
Çay kaynarken,
Siz de martılarla ve denizle kaynaşırsınız.
Yıllarca o anı yüreğinizde taşırsınız.
Veda etmek zor gelir,
O tatlı muhite.
Tekrar gelmek için gerek yok ahite.
Ömrünüz olursa,
İlk fırsatta tekrar uğrarsınız.
Aynı güzellikleri bir daha yaşarsınız.
19.07.2008 İ.K