Getirmedi asla hiç biri dile
İçini dökmeden göçüp gittiler
Karun kadar zengin olanlar bile
Ardına bakmadan göçüp gittiler


Hani nerde kaldı hamamlar, hanlar
Her biri değerli insandı onlar
Hep çileler çekti yaşarken bunlar
Ateşi yakmadan göçüp gittiler


Çalışarak günü güne ördüler
Yokluklar yaşayıp cefa sürdüler
Ne keyif çattılar, ne gün gördüler
Sefayı çekmeden göçüp gittiler


Dünyanın yükünü bunlar aldılar
Ne serap gördüler ne düş çaldılar
Belki de sevgiden geri kaldılar
Kalplere akmadan göçüp gittiler


Hepside dertlerin bir hamalıydı
Üstünde kıyafet çok yamalıydı
Kaderleri zaten hep damalıydı
Kafaya takmadan göçüp gittiler


Kulaklara küpe idi sözleri
Tebessüme hasret gitti yüzleri
Yükseklerde yoktu asla gözleri
Yukarı çıkmadan göçüp gittiler


Mevlam rahmet etsin her birisine
Ömür ihsan eyle tüm gerisine
Öğüt verirlerdi hep dirisine
Usanıp, bıkmadan göçüp gittiler


Ferhadi ölenler aklına geldi
Acılar depreşti bağrını deldi
Gönül almasını onlarda bildi
Kalpleri yıkmadan göçüp gittiler


Ferhat GÜNAYDIN
Emekli Öğretmen / Şair - Giresun
12 Ekim 2021