Yıllar önce gömmüştüm kalbimi
Kapatmıştım göz pencereleri mi
Bedenim bir kaldırım kenarında can vermiş
Ah kalbim kaybettim seni
Ruhum ise sırtını duvara dayayıp çaresizce seyretmiş beni
Ve içim bir taziye yeri
Ben ağlıyorum yine ben siliyorum göz yaşlarımı
Kendi ellerimle gömmüştüm kalbimi
Yıllar geçti yıllar tabi yormuş bedenimi
Yüreğimde bir ihtiyarlaşmış ki sorma
Umut bastonuna tutunmuş emeklerken
Düşmüşüm...
Avucumun içinde can çekişen bir kalp parçası bulmuşum
Öpüp başıma koymuşum nimettir diye
Bir kıvılcım ateşi düştü yüreğime
Sanki tüm bedenimi alevler almış
Kalp dolabımda ki tüm eskileri bir güzel yaktım
Eskiden eser kalmadı
Bir delikanlı gibi açtım gözlerimi
Yıllarca bir gün rastlarmıyım umuduyla bekleyişim sona ermişti
Okyanusun olmadığı yerde balık tutmuş yüreğim
Deniz oldum aldım içime
Döndü dolaştı döndü dolaştı İçimde
Hayal ağlarını düğümlüyorum bende
Kollarımı açtım yelken gibi
Rüzgar ha geldi ha gelecek
Derken kıyıya vurdu kayığım
Balıkçı küstü denize
Deniz ise yerli yerinde
Var gücümle atıldım yüreğime
Kopardım fırlattım denize
Adına kızıl deniz dediler ben öldükten sonra
Her gece deniz şarkılar söylermiş
ayyaşlar uğrar kırarmış kadehlerini
Boş sandallar süzülürmüş etrafında
İn desen yok cin desen yok

Feride Açar