Oldum olası
Uzun şiir yazmayı denemiyordum
Bu gece farklı
kelimeler çok istekli
Döküldükçe
Engel olamıyorum

Elimde bir kalem
Kağıtlara yollar çiziyorum
Onlar bile sana çok uzak kalıyor
Siliyorum
Sildikçe mesafeler azalmıyor
İsmini yazarken yüreğim acıyor

Bir tartı buluyorum
Tartılmak istiyorum
Düşüncelerim
bedenimden ağır geliyor

Karınca misali
Çok çalışıyorum
Çok çabalıyorum
Ne yapsam
Sevgini kazanmaya yetmiyor

Senin
Bendeki durumun
Sis çökmüş bulutların ardında
Lapa lapa yağan kar ve soğuğunun sakladığı güneş misali
Sadece varoluşun oluyor
Seni hayallerim büyütüyor
Ben bile şaşıyorum
Yinede
Birgün ısıtacağın baharları görmeyi çok istiyorum

Gecenin ışıklarını söndürüyor
Karanlığı uykuya bırakıyorum
Yine senin nöbetine duruyorum
Canım sıkılıyor
Şehrin boş sokaklarını dolaşıyor
Yağmur sonrası çatılardan dökülen damlalar kaldırımları tokatlıyor
Kulağım sesleri duyma telaşına düşüyor
Ben
Sensizliğe bir adım daha atıyorum

Tenim soğuğa dayanabildiğince
Yarım bıraktığım yıldızları saymaya devam ediyorum
Saçma gelsede
Defalarca vazgeçip yeniden saymaya başlıyorum
Her defasında dilim ismine dolaşıyor
Ayağım sevgine
Ayrılığı hiç bir renge boyayamadıkça
Yine seni seviyorum