Yorgunum Kalem..

Gülmez oldu yüzüm kararmış bahtım
Umutlarım söndü vurgunum kalem.!
Fayda etmiyor ne tacım ne tahtım
Gelme üstüme çok yorgunum kalem.!

Yıllarla savaştım meydan okudum
Her saniyeme bir sabır dokudum
Dilim laldı ama yine şakıdım
Elimde tutan yok kırgınım kalem.!

Ağladım sızladım fayda etmedi
Yarım asır oldu çilem bitmedi
Baharı bekledim ömrüm yetmedi
Hayata yenildim durgunum kalem.!

Sus kalemim dedim sen sakınmadın
Ben gün gün yakındım sen yakınmadın
Şu ömrüm tükendi sen tükenmedin
Bu yalan dünyaya dargınım kalem.!

Bilirim sırdaşım sensin yazarım
Seninle bir zaman olmaz pazarım
Ne olur darılma ey göz nazarım
Çatma bu aralar gerginim kalem.!

Hüküm kılmış mevlam yazmış alnıma
Hele şöyle bir bak şu sol yanıma
Dertlerim dizilmiş okur canıma
Bulamadım hekim sürgünüm kalem.!

Bak kış geldi hani baharım nerde?
Hergün düşüyorum başka bir derde
Yokmu bana gülmek acep bir yerde
Bir değil üç değil hergünüm kalem..!

Fatma Alageyik.