Geçen seneleri gün gün masaya
Yatırdım ah ettim çıldırdım demin
Ömrün son demine gelmişim heyhat
Gözümde baharı soldurdum demin

Dünyada haddini bilmek hak imiş
Hadisizliğin hududu da yok imiş
Cehaletin cüreti pek çok imiş
Doluyu boş ile doldurdum demin

Sırtıma yükledim aşkın derdini
Talan etti derdim gönül yurdunu
Salınca düşünce şüphe kurdunu
Aklımı başımdan aldırdım demin

Zincirledim mahpus oldum kendime
Sükut ettim sus pus oldum kendime
Bir barıştım bir küs oldum kendime
Kendime kendimi güldürdüm demin

Benliği kusarak benlikten attım
İğne deliğinde çuvaldız tattım
Düşmanla barışıp özüme çattım
Ben bana hunharca saldırdım demin

Zamana direndim su aldu aktı
Umutlarım Kaf dağından ıraktı
Kırdığım her dümen yolda bıraktı
Gemiye rotayı buldurdum demin

Sallandı sarsıldı göçtü temeli
Silindi kayboldu tul-i emeli
Can kuşu uçunca en son ameli
Ezansız namazı kıldırdım demin

Bulmak ümidiyle her adım O’nu
Fanide beyhude aradım O’nu
Sonsuz sonda görmek muradım O’nu
Maddeyi manâda öldürdüm demin

Ayhan ÇOBAN
04.10.2021