Şöyle seyreyleyim, alemi dedim.
Sevgiden saygıdan, eser kalmamış.
Şöyle bir hal hatır, sorayım dedim.
İnsanlarda duygudan, eser kalmamış.

Ne eş, ne dost, nede akraba.
Deştikce bir, bir kanıyor yara.
Garibi, yoksulu, düşmüşler dara.
Halını, hatırını, soran kalmamış.

Kız anadan, oğul babadan ayrı.
Yalanlar sıralı, kalmadı doğru.
Genci, yaşlısı, şaşırmış yolu.
Hakkı, hakikati, bilen kalmamış.

Ahlak rafa kalkmış, edep unutulmuş.
Her taraf çirkefle, küfürle dolmuş.
Güller açmadan, dalında solmuş.
Hatırı, gönül’ ü, bilen kalmamış.

Herkes menfaat, çıkar peşinde.
Zengin sefada, garip ekmek peşinde.
Çöplerde aş arar, çocuk yaşında.
Yoksulu, fakiri, gören kalmamış.

Titreyip Hakka, yönelmek lazım.
Ağaya, paşaya, benim bu sözüm.
Öteyi düşünüp, Mevla’ ya dönün.
Kaybetmiş kendini, bulan kalmamış.



Muhlis SÜNBÜLCÜ.