BURSA VE BEN

Rüya gibiydi Bursa, üç beş saniye süren
Bir lahza olsa bile, dünü karşıma seren

Yürüdükçe sis duman gider görünür göze
Zamandaki yolculuk, titretir vurur öze

Parlıyor islam nuru,köz bırakmış evliya
Köz alev alsın diye düşler de hep enbiya

Bursa’ydı yiğit Osman Beyin hayali düşü
Orhan Beye talihmiş fetih, Rabbimin işi

Süregelen beylerden kalmış camiler hanlar
Hilal uğruna feda edilmiş nice canlar

Dikili mezar taşı, sıra sıra türbeler
Başlarında asılı ,okunmaz kitabeler

Nakışla işli tavan ,kesme dikdörtgen taşlar
Tarihim burcu burcu kokar süzülür yaşlar

Kılıç kalkanla Yurda ilk temeli atanlar
Sizi gördüm eridim tarihe şan katanlar

Başları boy bürüklü giymiş boydan fistanlar
Yatıyorlar yan yana, asaletli sultanlar

Gözümün önünden bir an gelip de geçtiler
Hasbahçenin içinde benle bade içtiler

Kulak verdikçe indim daha da derinlere
Aydınlandı etrafım dalmışım vitrinlere

Silinen izlere kan ağlanan tek türabmış
Meğerse gördüğümüz,yeşil değil serapmış

Uludağ’a sordum da sustu kaldı işvede
Kim ne bilir nelere , şahit oldu zirvede

Yüzyıllardır hep iyi kötü günler seyretmiş
Susmuş gülmez yüzlere belli ki çok kahretmiş

Sefer zaferdir varken Beyazıt gibi hami
Zafer hediyesidir yirmi kubbeli cami

Bir düştü Yeşil Bursa şafakla sona erdi
Döşüne saklamış her asırdan kalan derdi

Kısıkca fısıldadı yüreğime sadece
Ne mutlu ki nasipmiş anlattım hece hece

Semiha Arasbora
24 /9/2021