Eylül geldi hüzün gelmez mi?
Arkadaşı o eylülün yalnız bırakmaz arkadaşını
Birlikte bekler sararan yaprakların toprağa düşmesini
Hüzün dedim,
eylül efendim o benim ,dedi.
Karıştırma dedim eylülü hüznüne
Neden eşlik edersin her mevsimde eylüle
Eylül gitmek istemiyor sarı dökülen yaprakların yanına.
Gönlü sonbahar olanın yoldaşısın her daim
Toprağı mesken edenlerin değişmez arkadaşısın.
Hüzün sen ayrılıkların kapısını beklersin
Hüzün sen kaybedenlerin yolunu gözlersin
Hüzün sen unutulanların yüreğine yuva kurarsın
Sen kaybedenler kulübünün değişmez üyesi
Bir yitik kentin loş sokaklarında ismin okunur.
Bir sarhoş mezesinde tadın kalır..
Ayrılıklar seni yaşatabilmek için var.
Düş şu Eylül ’ün yakasından
Son mevsim olsa da
Bu gün bahar var gönülden esen eylül rüzgarında
Seçim Seziş