Ayağına turab çehrene ziya
Kurban olayım ben bu güzel yüze
Gönlüm daim sende edemem riya
Deseydin bir kere bu nazlı kıza

Beyhude ömrümün güftesi sensin
Ruhumun ilacı bestesi sensin
Gülistanımın gül destesi sensin
Diye letafetle baksaydın göze

Tatlı bir terennüm ister ervahım
Atmaya hazırdı solda cenahım
latif sözler duymak belki felahım
Dilşah olurdum ki muhtacım söze

Sevda ateşiyle yanan közlerle
Biçare sineme düçar gözlerle
Tebessüm ederek güzel sözlerle
Çelseydin aklımı çıkardık düze

Herkesin gönlünü biraz eylerken
Tatlı sözü bile acı söylerken
Nasıl cem olunur ahval böyleyken
Sımsıcak hanemi döndürdün kuza

Gahi suçlayarak gahi geçerek
Seyrime arızi bakış saçarak
Kalbimi virane edip kaçarak
Lisanı halimi kestirdin buza

Dilek’ce

Efkârı dem oldu gönül dalımda
Aleme günaydın çıkmaz falımda
Azıklar tükendi kırık kolumda
Kışlardan kurtulsak çıkardık yaza.

Ahmet kara Kardeşten

Turab=toprak
Ziya=ışık
Terennüm = güzel ve alçak sesle mırıldanma
Ervah=ruh
Cenah =sağ ya da sol iki yandan biri
Felah=kurtuluş iyileşme
Dilşah =sevgili
Düçar =düşkünlük