Bedene, ruhlara zerk olmuş zehir...
Duygu ve düşünce ağlandı şimdi.
Dost ziyaretleri eylendi tehir...
Sevgiler çıkara bağlandı şimdi.

Balık okyanusta susuz boğula !
Nasihatler tesir etmez çoğula !
Söz geçiremiyor baba oğula...
Kavruldu yürekler dağlandı şimdi.

Bir anlayan var mı bu nasıl işti ?
vicdan zayıfladı, göbekler şişti !
Aş ile ekmeğin geni değişti...
Arpa, buğday bile kağ’landı şimdi.

Kulların yüreği taşlardan katı !
Toplum uçuruma sürüyor atı !
Nesil sever oldu ahlaksız zatı...
Örf, adet, gelenek pağ’landı şimdi.

Pıtrağın yeşerip, gülün solduğu !
Adaletsizliğin kalbe dolduğu !
Haksızın her yere hakim olduğu...
Alçakça bir düzen sağlandı şimdi.

Cumali hayale dalınır iken,
Sırtlanlar ortaya salınır iken !
Masumun ekmeği çalınır iken...
Zalimin yemeği yağlanır şimdi.

Kağ: Ekin arasında biten yaban otlar.
Pağ: Yıkılmış ev ve yeri.