Vaktimi öldüresim vardı yine, sığamadığım sensizliği Türkçeye çevirdim dilim döndüğünce .
Yutkundu usulcaları, ayağını kesecek gider ayakların. Sabahın körüydü saat...Hiçbir şey görmedi...



Aşınmış bağlarını çözüyordu kadının biri

Halden anlayanlar sokağında

Asık bir yüzdü yarın

Çatık bir kaş

Beceremiyordu boşluğa tutunmayı

Dünden koparılmış parçalar

Kendi halinde bir vazgeçmekti,

Kapıp koyverdiğim

Eli yüzü düzgün yalnızlık



Durduk yerdeydi hala

Olan bitenden haberli pembeler

Maskeler oldukça sahici

Durağanlık tekdüze

Kaç ikindiydim kim bilir...

Geçici körlükler dikilmiş gözümde

Yüzümde donuk sıkıntı

Yatakçısıydım ölü düşlerin

Fail gıyabımdaki tanık

Tek başınaydı, kıyıdan açılan son

Boğuluyordum...

Bir yanım masmavi ışıktı

Su ise bir kaşıktı



Bir tek gece biliyordu...Yazıydı alnımdan taşan



Suadiyeeylülikibinyirmibir
Demir Mutlugil