Ey hayat makaranı geri sar da
Çocukluğuma götür beni.
Kırlarında koşup oynadığım
Deresinde yüzdüğüm Hacıveli köyüne
Mis gibi kokan tandır ekmeği kokusuna
Götür beni.
Ürkek korkarak başladığım ilkokuluma
Sırtımda kilolarca kitap defterle
Kilometrelerce yürüyüp gittiğim ortaokuluma
Ev kirasını ödemek için hamallık yaptığım
Sebze haline lise yıllarıma götür beni.
Katar katar trenlerin geçtiği
Kars tren istasyonunda olsam şimdi
Hayallerimi umutlarımı göndersem uzaklara
Alın terimi silmeye vakit bulamadığım
Sebze halinde taşıdığım yükleri hatırlat bana
Çocuk yaşta tanıştığım vahşi kapitalizmi
Hatırlat ki geldiğim yeri unutmayayım.
Emeğin ne kadar değerli
Emekçinin ne kadar onurlu olduğunu
Öğrendiğim yerlerin özlemini
Yük trenlerinden çocuk ellerimle
Taşıdığım inşaat demirlerini hatırlat bana.
Baba parasıyla okuduğum üniversite yıllarına
Soğuğunda donduğum Ağrı Eğitim e götür beni.

Belki hiç markalı bir giysim olmadı o zamanlar
Hep köhne evlerde geçti öğrencilik yıllarım
Ama alın terinin ve onurun
en pahalı erdemler olduğunu öğretti hayat.
Ellerimin nasırla tanıştığı o günden beri
yönümü dönmüşüm insandan yana onurdan yana emekten yana
Başka bir yol yok ki insan olana.

Ve şimdi
O günlere olan özlemimi gidermek için
Her hafta Cebeci tren istasyonunda
Geçip giden gençliğimi ve hayallerimi
Katar katar geçen trenlere taşıtıyorum
Geçmişe olan özlemlerimi gideriyorum
Ne çok anı biriktirdiğimi görüyorum
Selam olsun aşk olsun o günlere diyorum.

19.08.2021.şirintepe