Hayat yıllarımı, umutlarımı
Çizgi romanlarımı çaldı
Çok şey vardı yaşayamadığım
Bir yüreğimin derinliklerinde
Bir de şiirlerimde kaldı

Çocukken sokağımıza gelen pamuk şekerci
Seni gördüğümde para istemek için koştuğum babam
Yok, artık bu dünyada
Biliyor musun bir vakit, cıvıl cıvıl çocukların
Koştuğu o yollarda
Hiç kimse kalmadı

Maziden bir izi
Şimdi gelsen de bulamazsın bizi pamuk şekerci
Ben bile kırk yılın başı
İndiğimde eski sokağıma
Bir garip özlem, bir acı saplanır bağrıma

Bizi mutlu eden küçücük şeyler
Cebimdeki bozuk para
Sen o pedalı çevirirken beklediğim sıra
Pembe boyalı şekerin kokusu
Yanaklarına şeker yapışmış çocuklar
Biliyor musun?
Hepsini alıp götürdü yıllar

Belki sen de artık yoksun hayatta pamuk şekerci
Ne çok şey gitti avuçlarımızdan kaya kaya
Dilimde, damağımda kalmış o pamuk şekerinin tadı
Sol yanımdaki şu sızı, bu özlem var ya
Yeter belki şu dünyanın yalan olduğunu anlatmaya…

Gürsel İLERİ