Hangi yola sapsam ,çöle çıkıyor
Mehtabın gölgesi ,göle çıkıyor
Yüreğim azatsız ,köle çıkıyor
Yıkılıp kalasın diz ,üstü gönül

Umudum çözüldü ,yanaklarıma
Hasretin saplandı ,şafaklarıma
Bir damla su olsan ,dudaklarıma
Yıklıp kalasın ,söz üstü gönül

Boş kadeh misali ,vurdun yerlere
Hem seni hem beni ,verdin ellere
Nasılda düşürdün ,bizi dillere
Yıkılıp kalasın ,yüz üstü gönül

İçimde volkanlar ,yanar kudurur
Hayalin gözüme, gelmiş oturur
Koparıp ömrümü ,kana batırır
Yıkılıp kalasın, köz üstü gönül

Bırak yıldızları ,suda yansınlar
Ak ruhuma ak ,seni ben sansınlar
Kanımı kadehte ,sana sunsunlar
Yıkılıp kalasın ,saz üstü gönül

Sızı dinmez ki, kanar yüreğim
Sanırsın asırlık ,çınar yüreğim
Çöllere düşmüşte, yanar yüreğim
Yıkılıp kalasın ,buz üstü gönül

Bu şehir isyanda ,her akşam üstü
Feryadta yüreğim ,bülbüller sustu
Seninle barıştı ,hep bana küstü
Yıkılıp kalasın ,yaz üstü gönül


NİLÜFER GÖKDEMİR
(Antalya)