Ey ruhumu adadığım.
Beni unutma
Rengim sensin sen!

Yasalar biliyor musun?
Ah yaşasalar
Seni benden almaya kıyamazlar
Üç beş harf değil mi yasa dediğin
Bir kanun koyucunun zehir tükürüğü
Veya kusmuğu, artığı değil mi?

Ne haddine yasaların
Şu namütenahi evrene sığmayan aşkı durdurmak
Ne haddine yasaların!

Adalet tartısıyla tartsam gözyaşlarımı
Dünyanın dengesini bozar
Ama tutuyorum sevgilim
Çelik büken gözyaşlarımı
Tutuyorum çünkü
Senin asil adımlarındır
Yeryüzünde “Homo sapiens”i çağdaşlığa sürükleyecek olan

Her gece kuantumla tartıyorum
Göğsümü aşındırıp yüreğime varan
Damlaları
Biz yalan söyleriz sevgilim
Atom, kristal, davranışlar
Ve kuantum asla...
Ah sevgilim her duygunun bir karşılığı var gözyaşlarında.

Ey ruhumu adadığım.
Beni unutma
Rengim sensin desenim sen

Yazgı dediğin nedir ki!
Uçsuz bucaksız evrene sığmayan aşkı
Törpülemekten başka…
Kim karar verir ki sevgilim
Bizim yerimize kim
Neden
Bir kurbağa
Bir karga gibi
Yaşamak varken
Rengimizi değiştirmek neden?

Ey sevgilim
Güneşe bakan sarp yamaçlar gibiyim
Göğsümde ulu meşe kökleri
Sırtımda buzullar taşıyorum
Ve
Vadilerimde yankılanır ağıt sesleri