demir almıştı beyaz yelken limandan
yolculuk başlamıştı
sabah erken tan yeri ağırmadan
masmavi denizlere açılırken hayallerim,
hüzünlü yıllarla
veda etmiştim geçmişime,
mendil sallayanım yoktu arkada...
kanatıyordun
kalbimi söylediklerinle
yara açmıştın yüreğime...
umutsuzdum
fırtına kopuyordu gönlümde,
dağlar tipi boran,
fırtınalar kapanmayan yara kalbimde,
kırmıştın
yeşile açan umutlarımı acımasızca
kırmıştın beni,
anlatamamıştım kendimi sana ,
anlamadan hayal kurdun yaşanmamışlara
alev alev yanan biçare gönülden
kor kor dökülen küller ,
karışırken sonbahar yapraklarına ,
deli deli esen
rüzgarla sevişiyordu semada bulutlar,
dalından kopan çiçek
muratsız boyun bükmüştü ölüme,
sevgiye yoğrulan umut,
hayat suyuna hasret kalmıştı ayazda,
dağ başında yalnızlığa
direnen sevda çiçeğim solmuştu,
sensizliğe dayanmayan
yüreğim paramparça olmuştu içinden...
giderken kalbime bıraktığın
hediye sandığını açtım itinayla,
özlem hasret ve ayrılık uzanmıştı musalla taşına ,
cemaat
cenaze namazımızı kılıyordu
veda etmeden,
umud bohçamı toplamış senden gidiyordum ebediyen,
senden gidiyordum ebediyen...

3 Aralık 2019 Almanya / Hayriye Aygül