Kimisi rengarenk açmış, kimi ise domur olmuş açacak,
O güzelliğini gören bir kez değil tekrar, tekrar bakacak,
Kimisi dayanamayıp kendinin olsun diye dalından koparacak,
Çok zaman geçmeden az önce kopardığı elinde kuruyacak,
Kimisi koparmaya kıyamayıp sadece dalında koklayacak,
İncitmediği gülün kokusu her zaman ona yadigar kalacak,

O çiçek ta ezelden övülüp te süzülerek gelmiş bu güne,
Sadece o ilişmiş, güzelliği ile, hoş sedalı bülbülün gözüne,
Meğerse gül imiş bambaşka bir ahenk katan onun sesine,
Bülbül her gün mesken tutmuş gülü şarkı ise bahane,
Ayrılınca sade kalmışlar,ancak birlikteyken ermişler bütüne,
Görenler dinleyenler hayran kalmış, ikisinin o muhteşem bestesine,

Kim ki, görse hayran kalır bu güzellik karşısında,
Şimdi dahi o resulün kokusu var kokusunda,
Onun sevgisine çok çiçekler mas har olmuşsa da,
Yeri hep apayrı olmuş o sultanlar sultanının yanında,
Bil ki de onun adı yazılıdır gülün hoş kokusunda,
Gül için daha mühimi var mı? Sevinci de büyük kârıda.