Eski bir sonbahar akşamıydı..
Yürüyorduk seninle o yoldan..
Bir hüzün taşınıyordu;
Yüreğimizin masumiyetine,
Ayrılık rüzgarları esiyordu
Kasvetli havadan,ıslanmış toprağa...
Saçlarımı savuran,seni donduran...
Rüzgar değildi hüzün dolu musiki;
Hatırladın mı sevgili ?
Ağaçlar yapraklarını dökerken,
Sanki;
Kuşlar üşüyerek ağlaşıyorlardı....
O gün tabiatta hüzün yaşıyordu bizimle
Bastığımız topraklar ne kadar meçhuldü !
Siyah kirpiklerinin arasındaki gözlerin,
Yaşla dolmuştu gözlerime bakarken...
O nağme dolu mesafeyi ,
Sanki efkarlı zaman aşıyordu....
Etrafımızdaki sesler bir beste değildi
Bizim ayrılığımıza kuşlar ağlaşıyordu...


Eski bir sonbaharı anımsıyorum;
Ağlaşan küçük kuşları,
Uçuşan yaprakları,
Nemli toprağın ilham veren kokusunu.........
Böylesi anmak belkide veda etmekti ,
Birkaç satırla sana..
Birgün , o yoldan geçecek olursan
Bir sonbaharda,
Beraber tabiatla hüzün yaşadığımız,
O serinliği hatırla ....

HAZAN YAPRAĞI 09.08.2008